سندرم زجر تنفسی حاد، یک سندرم بالینی متشکل از تندی نفس با کاهش سطح اکسیژن خون مقاوم به درمان و انفیلتراسیون گسترده در رادیوگرافی ریه است که در زمینه عفونت و یا تروما رخ می دهد و درنهایت به نارسایی تنفسی منجر می شود. اصول درمان بر پایه مراقبت بیمار در آی سی یو و انجام تهویه مکانیکی به همراه برخی درمان های دارویی است. به طور خلاصه استفاده از فشار پایین تر پایان دمی در راه های هوایی، حجم کمتر تهویه و فشار مثبت انتهای بازدمی بالاتر، محدودیت مایعات و درمان به موقع عفونت ها و عدم به کارگیری دز بالای کورتیکوستروئیدها می تواند بقای بیماران مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. در این مقاله ما یک بیمار مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد را که مشکوک به آنفولانزا بود، بررسی کرده ایم.

سندرم زجر تنفسی حاد . (Acute Respiratory Distress Syndrome) A.R.D.Sدرمان فارماکولوژیک اثبات شده‏ای ندارد. نشان داده شده است که ترومبوکسان  A2یکی از واسطه‏های اصلی در مسیر  ARDSمی‏باشد. کتوکونازول با جلوگیری از سنتز واسطه مذکور ممکن است از بروز این سندرم در بیماران در معرض عوامل خطر جلوگیری کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کتوکونازول در پیشگیری از بروز ARDSدر بیماران مواجه با عوامل خطر طراحی و اجراء شد.  این مطالعه از نوع کارآزمائی بالینی است که بر روی 46 بیمار دارای عوامل خطر شامل سپسیس، آمبولی چربی، آسپیراسیون ریوی و کوفتگی ریه انجام گرفت .بیماران به ترتیب پذیرش، به طور تصادفی و بر حسب نوع عوامل خطر در یکی از دو گروه مورد و شاهد قرار می گرفتند. در گروه مورد روزانه 400 میلی گرم کتوکونازول و در بیماران گروه شاهد پلاسبو حداکثر به مدت 21 روز و یا تا زمان بستری بیماران در بخش مراقبتهای ویژه گاواژ گردید، سپس بیماران از نظر وقوع  ARDSتحت مراقبت و پیگیری قرار گرفتند .دو گروه از نظر مشخصات زمینه‏ای شامل سن، جنس، وخامت بیماری )که با استفاده از سیستم امتیاز بندی Acute Physiology and Chronic Health Evaluation = APACHE بررسی شد (و میزان استفاده از کورتیکواستروئید مشابه بودند. بر اساس یافته‏های پژوهش میزان بروز  ARDSبه طور معناداری در گروه مورد مواجه  با عامل سپسیس پائین‏تر بود. ولی اثر کتوکونازول در پیشگیری از ARDSدر تمام بیماران به اثبات نرسید همچنین استفاده از این دارو به عنوان پیشگیری نتوانست مرگ و میر نهائی بیماران را کاهش دهد . نتایج این پژوهش با نتایج مطالعات محدود قبلی در زیر گروه سپسیس مطابقت دارد و با توجه به نتایج این پژوهش و نیز تحقیقات محدود پیشین، کتوکونازول احتمالا می‏تواند میزان بروز  ARDSرا در بیماران مبتلا به سپسیس کاهش دهد.  

زمینه و هدف اکمو (اکسیژناسیون غشایی برون پیکری) یک روش حیاتی برای مدیریت سندرم زجر تنفسی حادمی باشد. از آنجا که اکمو به عنوان یک شیوه تهاجمی محسوب می شود، اندیکاسیون هایی برای استفاده از آن وجود دارد. در اینجا گزارش موردی از سندرم زجر تنفسی حاد که با اکمو ورید به ورید درمان شده را ارائه می دهیم. گزارش مورد بیمار، مردی 30 ساله، دیابتیک با هوشیاری پایین به علت خونریزی مغزی پس از درمان فیبریولیتیک برای انفارکتوس میوکارد با قطعه اس تی بالا رونده بود که در بیمارستان نمازی شیراز بستری شد. بعد از تشخیص سندرم زجر تنفسی حاد متوسط تا شدید روش اکمو ورید به ورید برای مدیریت آن استفاده شد. 5 روز پس از شروع اکمو، فشار اکسیژن شریانی بیمار بهبود یافت و درصد اشباع اکسیژن را 97 تا 98 درصد حفظ شد. مد دستگاه، BIPAP با 40%FiO2 بود، جریان برگشتی خون به بیمار 1/7 لیتر در دقیقه بود؛ بنابراین ما جریان برگشتی خون به بیمار را بستیم و مشاهده کردیم بیمار به تنهایی قادر به حفظ درصد اشباع اکسیژن 97% است، لذا بیمار را از دستگاه اکمو جدا کردیم. بعد از آن بیمار در وضعیت پایدار باقی ماند. نتیجه گیری بیمار 10 روز قبل از اکمو تحت تهویه مکانیکی بود و نارسایی چندین ارگان را به طور هم زمان داشت که مزایای استفاده از اکمو را کاهش می داد. علی رغم این ها، تصمیم به آغاز اکمو گرفته شد و بیمار با وضعیت قابل قبول از واحد مراقبت های ویژه ترخیص گردید؛ بنابراین این بیمار می تواند تجدید نظر در استفاده از اکمو را مطرح کند.

سندرم تنفسی شدید حاد (سارس) یک بیماری عفونی جدید است که نخستین بار در اواخر فوریه (اوایل اسفند 2003) هنگامی که موارد پنومونی اتیپیک با علت نامعلوم در بین کارکنان بیمارستانی در هانوی ظاهر شد، به آن پی برده شد. طی دو هفته، طغیانهای مشابهی در بیمارستانهای مختلف هنگ کنگ، سنگاپور و تورنتو روی داد....

زمینه و هدف: امروزه استفاده از طب مکمل و جایگزین در حال افزایش بوده و ماساژ درمانی یکی از این روش های جایگزین است. به همین منظور مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر ماساژ با تکنیک فیلد بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسی طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: این تحقیق یک کارآزمایی بالینی می باشد که بر روی 25 نوزاد مبتلا به سندرم زجر تنفسی بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان الزهرا (س) رشت انجام شد. ابزار گردآوری داده ها یک فرم ثبت اطلاعات، شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و جدول ثبت میزان اشباع اکسیژن خون شریانی و دستگاه پالس اکسی متر بود. اطلاعات طی سه روز متوالی جمع آوری گردید. مداخله ماساژ با تکنیک فیلد به طور روزانه در طی 3 نوبت 15 دقیقه ای انجام شد. میزان اشباع اکسیژن خون شریانی 5 دقیقه قبل از ماساژ ثبت شد، سپس واحدهای پژوهش به مدت 15 دقیقه ماساژ داده شدند و با فاصله 5 و 15 دقیقه بعد از ماساژ، اشباع اکسیژن خون شریانی مجددا کنترل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آماری آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان پایه (5 دقیقه قبل از ماساژ) 91.67±0.24 در زمان 5 دقیقه بعد از ماساژ 93.44±0.46 و 15 دقیقه بعد از ماساژ 94.22±0.41 بود. میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی طی هر سه روز مداخله قبل و بعد از ماساژ با تکنیک فیلد تفاوت آماری معناداری داشت (P<0.01) به طوری که پس از ماساژ، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان مورد مطالعه افزایش یافت. همچنین میانگین تعداد تنفس 5 دقیقه قبل از ماساژ 43.7±2.4 و 15 دقیقه بعد از ماساژ 42.5±6.5، میانگین تعداد ضربان قلب 5 دقیقه قبل از ماساژ 135.7±9.6 و 15 دقیقه بعد از ماساژ 132±4.9، میانگین درجه حرارت 5 دقیقه قبل از ماساژ 36.7±0.6 و 15 دقیقه بعد از ماساژ 37±0.3 بود که میانگین این شاخص های فیزیولوژیک نوزادان قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری نداشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که ماساژ، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسی را به طور معناداری افزایش می دهد و از آن جایی که پس از انجام ماساژ، تغییرات متغیرهای فیزیولوژیک (تنفس، ضربان قلب و درجه حرارت) نیز در محدوده قابل قبول می باشد، می توان نتیجه گرفت که این نوع ماساژ برای نوزادان مناسب است.

سندرم حاد تنفسی شدید، بیماری عفونی نوپدیدی می باشد که به دنبال موارد اولیه از ایالت گوانگ دونگ چین، منجر به همه گیری جهانی بیماری شد. این بیماری از طریق مسافران، سریعا به سایر نقاط جهان گسترش یافت. در ابتدا عامل بیماری ناشناخته بود ولی با توجه به گسترش سریع بیماری، یک عامل عفونی احتمالی برای آن در نظر گرفته شد که از قابلیت انتقال بالایی برخوردار بود. با اقدامات به عمل آمده توسط تیم مرکز کنترل و پیشگیری آمریکا (CDC) و سازمان بهداشت جهانی (WHO)، یک عامل ویروسی متعلق به گروه کروناویروسها ولی با خصوصیات ژنتیکی کاملا متفاوت از سایر کروناویروسها، از نمونه های بیماران مبتلا جدا شد. این ویروس جدید، در عرض چند هفته، تقریبا اکثر کشورها را فرا گرفت و در عرض مدت کوتاهی در ماههای مارس و آوریل 2003 به اوج خود رسید. این اپیدمی، بار مالی فراوانی را برای کشورهای درگیر علی الخصوص کشورهای شرق آسیا به همراه داشت. سرانجام در ماه جولای، اپیدمی کنترل شد. ولی آیا این واقعا پایان یک همه گیری بود؟ پاسخ به این سوال بسیار مشکل است. با توجه به این که این بیماری یک بیماری نوپدید می باشد و احتمال بروز مجدد بیماری وجود دارد، شناخت موارد مشکوک از نظر علایم کلینیکی و آزمایشگاهی، نحوه برخورد با این بیماران، نحوه انتقال بیماری، توصیه های لازم جهت کنترل این عفونت، توصیه های ضروری قبل از مسافرت به مناطق آلوده و نیز پس از بازگشت از این مناطق و گزارش موارد مشکوک در سیستم های بهداشتی بر همه پزشکان لازم است. در این مقاله مروری به بررسی اطلاعات موجود به دست آمده از منابع مختلف در مورد این بیماری نوپدید خواهیم پرداخت.

سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) یکی از اختلالات ریوی است که سبب مرگ در انسان و دام می شود و بدلیل نبود درمان دارویی ویژه برای آن، دستیابی به رویکردهای درمانی جدید مثل درمان با سلولهای بنیادی، یک نیاز ضروری است. ارزیابی اثرات درمانی پیوند داخل نایی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (BM-MSCs) در بهبود علائم بالینی در مدل تجربیARDS ایجاد شده با لیپوپلی ساکارید (LPS) ایکلای سویه-O55: B5 در گوسفند هدف مطالعه حاضر می باشد. در این مطالعه از 10راس گوسفند نر نژاد شال با سن 4-3ماه، بعد از قرار دادن تصادفی در دو گروه تیمار و کنترل استفاده شد. از گوسفندهای گروه تیمار بعد از بیهوشی با کتامین و زایلازین نمونه مغز استخوان اخذ و در اتاق تمیز BM-MSCs جداسازی، تکثیر و با ارزیابی مارکرهای سطحی شناسایی شدند. سپس مدل تجربی ARDS، از طریق تزریق داخل نایی LPS با دوز? g/kg400، ایجاد شد. علائم بالینی و تهیه تصاویر رادیوگرافی قبل و 24ساعت بعد از تزریق LPS انجام گرفت. بعد از تایید التهاب، گوسفندها بیهوش و در موقعیت جناغی از طریق کاتتر لاواژ در محل دو شاخه شدن نای در گروه تیمار BM-MSCs پاساژ سوم به میزان 106×50 سلول بصورت پیوند اتولوگ و در گروه کنترل PBS انتقال داده شد. سپس علائم بالینی در ساعات 3، 6، 1 2 و روزهای 1، 2، 3و7 در هر دو گروه ثبت و نهایتا بر اساس سیستم اسکوربندی مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند. بررسی داده ها نشان داد پیوند BM-MSCs سبب بهبودی معنی دار در علایم بالینی شامل تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، دمای بدن، صداهای تنفسی، سرفه، وضعیت مخاطات، ترشحات بینی، اشتها و وضعیت جسمانی در مقایسه با گروه کنترل شد. کاهش معنادار در تعداد تنفس و دمای بدن از ساعت 12 و در تعداد ضربان قلب از ساعت 24 به بعد آغاز شد. همچنین تغییرات صداهای تنفسی در روز اول بعد از پیوند، وضعیت جسمانی، مخاطات و اشتها در روز سوم، وقوع سرفه و ترشحات غیر طبیعی از بینی در روز هفتم به حالت قبل از ایجاد التهاب (زمان 24-) بازگشته بود و میانه اسکور برای آنها صفر بود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تنفس مکانیکی حجمی همراه با فشار مثبت انتهای بازدم (CMV + PEEP) روش مرسوم برای تهویه مکانیکی در بیماران مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد(ARDS)  است. تنفس مکانیکی فشاری همراه با نسبت دمی به بازدمی معکوس (PC-IRV) روش تهویه مکانیکی دیگر در این بیماران محسوب می شود. از آنجا که در مورد موثر بودن IRV در بهبود اکسیژن رسانی بیماران مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد اتفاق نظر وجود ندارد، دراین مطالعه میزان تاثیر دو روش تنفس مکانیکی مزبور بر معیارهای تنفسی و همودینامیکی بیماران مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد مورد بررسی قرار گرفت و تغییرات معیارهای فشار اکسیژن دمی (Pao2.Fio2) حداکثر فشار دمی راه هوایی (PIP)، فشار کفه (پلاتو=Pplataeu) متوسط فشار راه هوایی (MAP). میانگین فشارخون شریانی (Martp) و فشار نبض (pp) درهنگام استفاده از این دو روش تنفس مکانیکی اندازه گیری و مقایسه شد. موارد و روشها: مطالعه به صورت آینده نگر و کارآزمایی بالینی با روش نمونه گیری غیر تصادفی ساده انجام شد. 50 بیمار که همگی مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد بودند به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. گروه اول (گروه شاهد) تحت تنفس مکانیکی با روشPEEP CMV+ و گروه دوم (مورد) تحت تنفس مکانیکی با روش PC-IRV با نسبت دم به بازدم 2.1قرار گرفتند. متغیرهای تنفسی - حجم جاری، تعداد تنفس،PEEP، و جز اکسیژن دمی و نیز شکل موج جریان (فلو) دمی - بین دوگروه یکسان نگه داشته شد. میانگین معیارهای فشار اکسیژن شریانی، درصد اکسیژن خون شریانی، نسبت فشار اکسیژن خون شریانی به جز اکسیژن دمی، حداکثر فشاردمی، فشار کفه ، متوسط فشار راه هوایی، میانگین فشار خون شریانی، و فشار نبض یک ساعت و شش ساعت پس از شروع تنفس مکانیکی با روش CMV + PEEP وPC - IRV اندازه گیری و ثبت شد. سپس تفاوت هر یک از معیارها نسبت به زمان صفر- در ساعت اول و ششم شروع تنفس مکانیکی - در هر گروه محاسبه شد و اختلاف به دست آمده، برای هر معیار بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: فشار اکسیژن خون شریانی، درصد اشباع اکسیژن خون شریانی و نسبت فشار اکسیژن خون شریانی به جز اکسیژن دمی در هر دوگروه در ساعت اول و ششم پس از شروع تنفس مکانیکی افزایش یافت و میزان افزایش در نسبت فشار اکسیژن شریانی به جز اکسیژن دمی درپایان ساعت اول و ششم نسبت به زمان صفر درگروه PC - IRT نسبت به گروه CMV + PEEP بطور معنی داری بیشتر بود.درگروه PC - IRV حدکثر فشار دمی در پایان ساعت اول و ششم بطور معنی داری از گروه CMV+PEEP پایین تر بود و فشار کفه دردو گروه کمتر از20 سانتی متر آب باقی ماند.متوسط فشار راه هوایی در گروه PC - IRV در پایان ساعت اول وششم افزایش یافت ولی اختلافها نسبت به زمان صفر تفاوت معنی داری نشان نداد.میانگین فشار خون شریانی و فشار نبض در هر دو گروه کاهش یافت. کاهش فشار نبض در پایان ساعت ششم درگروه PC - IRV بطور معنی داری از گروه CMV + PEEP کمتر بود.نتیجه گیری: به طور کلی روش تنفس مکانیکی با نسبت دم به بازدم 2.1، نسبت به روش مرسوم ، در بیماران مبتلا به سندرم زجر تنفسی حاد اکسیژن رسانی را بهتر و حداکثر فشاردمی را کم می کند.